Trądzik różowaty to uciążliwa i przewlekła zapalna choroba skóry, charakteryzująca się równoległym występowaniem na twarzy: rumienia i poszerzonych naczynek krwionośnych (tzw. Teleangiektazje) oraz krostek i grudek. Początkowo choroba wiąże się ze wzmożoną aktywnością naczyń krwionośnych – co objawia się napadowym zaczerwieniem. U niektórych osób, cierpiących na tę dolegliwość, wskutek jej postępowania, może dojść do przerostu i zwłóknienia reaktywności gruczołów łojowych.

Zmiany pojawiają się oraz zaostrzają głównie na skutek:

• stresu, ekspozycji na promieniowanie słoneczne, jak również:
• przegrzewania skóry, np. podczas korzystania z sauny,
• korzystania z basenów z chlorowaną wodą,
• spożywania ciężkostrawnych potraw i alkoholu,
• zaburzeń endokrynologicznych (np. zaburzenia miesiączkowania, choroby tarczycy),
• stosowania zewnętrznych preparatów
• glikokortykosteroidowych na skórę twarzy,
• stosowania leków obniżających poziom cholesterolu,
• zażywania dużych dawek witamin B6 i B12.

Pacjenci z tą dolegliwością nie powinni poddawać się zabiegom podrażniającym skórę i prowadzącym do jej przekrwienia: takim jak złuszczanie – np. z użyciem kwasów (owocowych, salicylowego, trójchlorooctowego). Są one niewskazane z tego względu, że nasilają i utrwalają rumień. Nie należy również stosować:

• zabiegów rozgrzewających
• ani takich, w których skóra jest narażona na ucisk czy tarcie,
• a także z użyciem kosmetyków charakteryzujących się wysokim stężeniem substancji aktywnych, które w tym przypadku mogą tylko podrażniać lub uczulać wrażliwą cerę.

Leczenie trądziku różowatego można podzielić na 2 metody: leczenie miejscowe i ogólne.

W leczeniu miejscowym zmiany smaruje się metronidazolem w żelu lub kremie, dodatkowo lekarz może zalecić stosowanie kwasu azealinowego, który jest delikatny dla skóry, ale skutecznie redukuje zmiany zapalne (krosty, grudki). Kolejną substancją pomocną w terapii jest nadtlenek benzoilu, który również niweluje zmiany grudkowo-krostkowe i może być stosowany u osób cierpiących na postać guzowatą lub ziarniniakową trądziku różowatego). Miejscowo można jeszcze zastosować terapię antybiotykową: erytromecyną, kindamycyną lub tetracykliną.

W przypadku leczenia trądziku różowatego ogólnego istotne jest leczenie ewentualnych zaburzeń hormonalnych. Możliwe jest także zalecenie przez dermatologa terapii antybiotykowej: tetracyklinami (tetracyklina, doksycyklina) klarytromycyną lub erytromycyną.

Pacjentom, w przypadku których wymienione metody zawiodły, proponuje się leczenie izotretynoiną, które niestety wiąże się z możliwością wystąpienia wielu działań niepożądanych (wypadanie włosów wysuszenie warg i błony śluzowej nosa oraz jamy ustnej, zaburzenie parametrów lipidowych), ale jest bardzo skuteczne w zwalczaniu trądziku różowatego.

Skóra osoby cierpiącej na trądzik różowaty jest niezwyke wrażliwa, podatna na podrażnienia mechaniczne i chemiczne (składniki kosmetyków), w związku z czym wymaga specjalnej pielęgnacji, umożliwiającej odbudowanie uszkodzonej warstwy ochronnej. Pacjentom zaleca się stosowanie dermokosmetyków opartych na substancjach nawilżających i zmiękczających, zawierających jak najmniej sztucznych składników zapachowych i potencjalnie drażniących. Dodatkowo zaostrzać problem mogą mydła i detergenty syntetyczne, które niszczą warstwę ochronną naskórka – dlatego ich stosowanie jest niewskazane w przypadku tej dolegliwości.

Leczeniem trądziku różowatego zajmują się dermatolodzy – zapraszamy serdecznie do Poradni dermatologicznej naszej kliniki: 18 264 40 00