Wśród najczęściej występujących chorób wirusowych dotykających zarówno kobiety, jak i mężczyzn (w każdym wieku) można wymienić takie dolegliwości jak:
Drogą zakażenia jest najczęściej bezpośredni kontakt fizyczny z osobą chorą (pocałunek, stosunek płciowy, dotyk), ale może do niego dojść również za pośrednictwem przedmiotów, np. ręczników, naczyń, a w przypadku dzieci – zabawek, których wcześniej używał ktoś cierpiący na daną dolegliwość.
Wirusy, po wniknięciu do organizmu, namnażają się w komórkach, wywołując różne reakcje – powstawanie guzów, sączących się pęcherzyków, krost, wykwitów itp.
Opryszczka to choroba wywoływana przez 2 typy wirusa Herpes simplex virus: HSV 1 i HSV2. Pierwszy skutkuje pojawieniem się objawów w obrębie twarzy (głównie usta, najczęściej na ich granicy ze skórą, ale może również zostać przeniesiona na błony śluzowe nosa czy na oczy – wywołując zapalenie rogówki). Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z chorym – drogą kropelkową – lub poprzez kontakt z używanymi przez niego naczyniami, sztućcami czy nawet ręcznikiem do twarzy.
Drugi wywołuje objawy w okolicach narządów płciowych – zarówno kobiet, jak i mężczyzn i przenosi się właśnie drogą płciową.
Szacuje się, że wirusem HSV1 zarażonych jest aż 90% globalnej populacji! Po pierwszym zakażeniu, wirus wędruje do zwojów nerwowych w mózgu, gdzie przebywa, co jakiś czas „budząc się” i skutkując pojawieniem się na skórze swędzących, wypełnionych surowiczą treścią pęcherzyków, które następnie ropieją i pękają, by w finalnej fazie zaschnąć i pokryć strupem. Każda osoba, która została zarażona, jest nosicielem wirusa do końca życia.
W przypadku HSV2 u mężczyzn pojawiają się pęcherzykowe wykwity skórne zlokalizowane na prąciu, rzadziej na mosznie lub wewnętrznej części ud. Natomiast u kobiet pęcherzyki umiejscawiają się na wargach sromowych, kroczu, w pochwie oraz szyjce macicy (nie muszą pojawić się na wszystkich naraz).
Opryszczka najczęściej ma charakter samoograniczający się po kilku dniach – ale zdarza się, że zakażenie wirusem przybiera cięższą postać.
Niestety do dziś nie wynaleziono remedium na wirusa Herpes simplex – na rynku obecne są medykamenty przeciwwirusowe, ale nie są one w stanie całkowicie usunąć go z naszego organizmu, a jedynie hamują jego namnażanie w komórkach. W przypadku zakażenia HSV1 i pojawienia się wykwitów na ustach można również stosować specjalne plasterki, które przyspieszają wysuszanie pęcherzy i ułatwiają ich gojenie. Dodatkowo osłonięcie/zaklejenie chorego miejsca minimalizuje możliwość przeniesienia wirusa np. w okolice błon śluzowych nosa czy do oka.
Osoby zakażone HSV2 powinny zgłosić się do dermatologa – a jeśli zmiany dotyczą kobiety ciężarnej, konieczna jest konsultacja ginekologiczna.
Jest to grupa schorzeń skóry wywołanych przez ludzkiego wirusa brodawczaka (HPV). Wirus wnika do skóry w następstwie bezpośredniego kontaktu. Do zakażenia dochodzi w miejscach najczęściej narażonych na urazy, czyli stopy, ręce, kolana. Zakażeniu sprzyja wspólne użytkowanie basenów, łazienek, sypialni.
Wirus powoduje namnażanie się komórek skóry, co w rezultacie powoduje powstawanie brodawek. Zmiany mogą się lokalizować zarówno na skórze, jak i błonach śluzowych. Brodawki w okolicach płciowych zwane też kłykcinami kończystymi należą do chorób przenoszonych drogą płciową.
Metody terapeutyczne obejmują leczenie zachowawcze i zabiegowe. Leczenie preparatami zewnętrznymi jest skuteczne przy zmianach o niewielkim nasileniu. . W przypadkach zmian bardziej nasilonych i niepoddających się leczeniu zachowawczemu skuteczne są metody zabiegowe, takie jak krioterapia ciekłym azotem lub podtlenkiem azotu, elektrochirurgiczne usunięcie brodawek, zastosowanie lasera CO2 lub chirurgiczne opracowanie zmian skórnych. Wybór metody jest zróżnicowany i dostosowywany indywidualnie przez lekarza dermatologa. Należy pamiętać, że wyżej wymienione sposoby leczenia są tylko metodami leczącymi objawy. Nie ma leku skutecznie eliminującego wirusa HPV ze skóry.
Jest to powszechnie występujące zakażenie skóry wywołane przez wirusa mięczaka zakaźnego (MCV). Choroba najczęściej występuje u dzieci w wieku szkolnym i u młodych dorosłych aktywnych seksualnie. Zakażalność jest duża. Do zakażenia dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu fizycznego skóry ze zmianą chorobową. Choroba objawia się występowaniem guzków o gładkiej, kopulastej powierzchni, często z wgłębieniem w centrum, barwy skóry zdrowej lub białawej Wykwity najczęściej lokalizują się na skórze rąk, twarzy i narządów płciowych. Mogą zajmować też błony śluzowe.
Jak leczymy?
Choroba ma charakter samoograniczający, a zmiany ustępują samoistnie bez pozostawienia śladu. Może to trwać jednak wiele miesięcy. W leczeniu stosuje się chirurgiczne usuwanie guzków lub miejscowe preparaty, które powodują ustąpienie zmian. Po przebyciu choroby bardzo rzadko zmiany pojawiają się po raz drugi.