Wyprysk kontaktowy jest chorobą, w przypadku której pod wpływem kontaktu z alergenem dochodzi do tworzenia się na ciele silnie swędzących i łuszczących się zmian skórnych. Alergenami mogą być substancje chemiczne zawarte np. w kosmetykach, perfumach, środkach czystości, użyte przy produkcji ubrań czy obuwia, ale również metale, takie jak nikiel, czy materiały – np. wełna. Zdarza się również, że wyprysk pojawia się dopiero po wystawieniu ciała na działanie promieniowania ultrafioletowego, czyli po prostu światło słoneczne.

Wśród objawów, poza wspomnianym świądem oraz łuszczeniem się skóry, można wymienić pojawianie się pęcherzyków i grudek. Powstają one zazwyczaj w miejscu zetkniecia ciała z czynnikiem alergizującym (np. na dłoniach po użyciu uczulającego preparatu, na twarzy po użyciu kremu, który okazuje się alergenem, wywołując reakcję organizmu pod wpływem opalania), ale mogą również wystąpić na całej powierzchni.

Skóra może być wysuszona, zgrubiona, często pękać (np. na dłoniach), powodując ból – wyraźnie widać na niej naturalne bruzdy (mówi się o skórze przypominającej korę drewna).

W leczeniu wyprysku kontaktowego istotne jest unikanie substancji czy czynników, które wywołują tę dolegliwość. Pozostałe zasady leczenia są zbieżne z leczeniem wyprysku atopowego: na zmiany stosuje się miejscowo glikokortykosteroidy, a świąd zwalcza lekami antyhistaminowymi.

Istotne jest również dbanie o odpowiedni poziom natłuszczenia oraz nawilżenia skóry, a w przypadku gdy zmiany nie są wywołane wpływem światła słonecznego, można skorzystać z leczniczego naświetlania skóry.