Godziny otwarcia
pon - pt 8:00 - 21:00
sob 8:00 - 18:00

ul. Nowotarska 294,
34-431 Waksmund
flagi projektowe

Choroba Parkinsona

Choroba Parkinsona to postępująca choroba zwyrodnieniowa mózgu o nieznanej dotychczas etiologii – wśród możliwych przyczyn jej wystąpienia wymieniane są takie czynniki jak:

  • neuroinfekcje,
  • stres oksydacyjny (zakłócona równowaga między tzw. wolnymi rodnikami – reaktywną formą tlenu – a zdolnością organizmu do ich usuwania i naprawy powstałych uszkodzeń),
    uwarunkowania genetyczne,
  • narażenie na toksyny endogenne i/lub egzogenne.

Nazwa choroby wiąże się z nazwiskiem angielskiego lekarza (James Parkinson), który opisał ją jako pierwszy na świecie – w 1817 roku.

Objawy

Objawem, który jest najbardziej charakterystyczny, ale możliwy do wychwycenia dopiero w badaniach, jest spadek stężenia dopaminy (o około 20%) oraz postępujący zanik komórek tzw. istoty czarnej mózgu.

Wśród objawów zewnętrznych (zauważalny na pierwszy rzut oka) choroby Parkinsona można wymienić zesztywnienie mięśniowe i charakterystyczne przygarbienie sylwetki, spowolnienie ruchów oraz postępujące i zwiększające intensywność drżenie spoczynkowe (nasilające się pod wpływem emocji) powodujące upośledzenie ruchów i utrudniające choremu codzienne funkcjonowanie. Najprostsze czynności – takie jak zawiązanie butów, zapięcie guzików, pisanie czy jedzenie – stają się trudne do samodzielnego wykonania.

Dodatkowe objawy pojawiające się stopniowo wraz z postępem choroby to:

  • maskowata twarz,
  • zaburzenia mowy – bełkotliwa, słabo artykułowana, ściszony głos,
  • chód drobnymi kroczkami,
  • zaburzenia równowagi objawiające się upadkami,
  • zaburzenia czynności zwieraczy – nietrzymanie moczu,
  • spowolnienie myślenia i pogorszenie pamięci,
  • nadwrażliwośc i niestabilność nastroju.

Sposoby leczenia

Obecnie uznaje się chorobę Parkinsona za nieuleczalną – nie ma terapii przyczynowej, która umożliwiłaby zahamowanie jej rozwoju, istnieje natomiast możliwość farmakologicznego leczenia objawowego, pozwalającego na dłuższe zachowanie sprawności ruchowej i ułatwiające funkcjonowanie Pacjenta w codziennym życiu.

Dobre efekty przynosi stałe podawanie leków przez specjalną pompę połączoną z cewnikiem umieszczonym w jelicie chorego – dzięki czemu w jego organizmie utrzymuje się stałe stężenie preparatu (jest to tzw. system Duodopa), drugim sposobem jest podawanie medykamentów (apomorfiny) przez ciągły wlew podskórny (także z zastosowaniem specjalnej pompy). Sposób leczenia rekomenduje lekarz specjalista po dokładnym badaniu Pacjenta.

Zapraszamy serdecznie do Poradni neurologicznej naszej kliniki: 18 264 40 00