Niedomykalność zastawki to coraz częściej występująca wada serca. Zastawka aortalna ma za zadanie zapobiegać cofaniu się krwi z aorty do lewej komory serca. Jest to jedna z dwóch zastawek tętniczych znajdujących się w tym organie. Jeśli zastawka aortalna funkcjonuje prawidłowo, przy każdym skurczu komór serca otwiera się, dzięki czemu możliwy jest przepływ krwi z lewej komory do aorty, a następnie zamyka przy rozkurczu, co zapobiega cofnięciu krwi.

U niektórych osób występuje niedomykalność zastawki, która nie zamyka się całkowicie – przez co w lewej komorze gromadzi się zbyt dużo krwi. W efekcie komora ulega przeciążeniu, co stopniowo prowadzi do upośledzenia jej funkcji i powiększenia serca (mówi się wtedy o tzw. sercu bawolim).

Wśród przyczyn niedomykalności można wymienić wrodzone problemy z jej budową oraz uszkodzenie płatków zastawki w innych wadach wrodzonych. Wywołać mogą ją również:

• uszkodzenia zastawki w wyniku zmian zapalnych (np. po infekcyjnym zapaleniu wsierdzia czy gorączce reumatycznej, zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa, chorobach reumatycznych),
• dolegliwości wywołujące poszerzenie lub uszkodzenie aorty, takie jak np.: nadciśnienie tętnicze, kiła, zapalenie czy rozwarstwienie aorty, miażdżyca.

Niedomykalność zastawki aortalnej można podzielić na dwie formy – o charakterze przewlekłym i ostrym.

Przewlekła niedomykalność zastawki aortalnej niestety przez wiele lat nie daje żadnych objawów, co przyczynia się do systematycznego upośledzania funkcji serca. Najczęściej pacjenci zgłaszają się do lekarza z uczuciem ciągłego zmęczenia.

Ostra niedomykalność zastawki aortalnej najczęściej objawia się:

• kołataniem serca,
• bólem,
• uczuciem duszności,
• ograniczoną tolerancją wysiłkową,
• zawrotami głowy i omdleniami.

Należy pamiętać, że przebieg ostrej niedomykalności zastawki aortalnej zależy od wywołującej ją choroby podstawowej.

Pierwszym etapem cyklu diagnostycznego jest badanie stetoskopem, które pozwala wychwycenie szmeru rozkurczowego, następnie przeprowadza się badanie EKG (elektrokardiograficzne), dzięki któremu można stwierdzić przeciążenie lewej komory. Często lekarz zleca również wykonanie zdjęcia rentgenowskiego (RTG) klatki piersiowej.

Oceny stopnia zaawansowania wady można dokonać dzięki badaniu jest badanie echokardiograficznemu, umożliwiającemu określenie stopnia zaawansowania wady, wymiarów jam serca i aorty wstępującej oraz wychwycenie ewentualnych uszkodzeń płatków zastawki.

W przypadku łagodnych zmian leczenie nie jest konieczne, natomiast w cięższych przypadkach stosowane są dwie metody leczenia: farmakologiczne i inwazyjne.

Leczenie farmakologiczne opiera się na podawaniu pacjentowi leków rozszerzających naczynia, co ma na celu unormowanie krążenia i zmniejszenie fali zwrotnej krwi.

Leczenie inwazyjne – stosowane w przypadkach ostrej niedomykalności i poszerzenia aorty, opiera się na chirurgicznej wymianie uszkodzonej zastawki na zastawkę sztuczną z ewentualnym wszczepieniem protezy aorty wstępującej.

Zapraszamy serdecznie do Poradni kardiologicznej naszej kliniki, gdzie badania i konsultacje przeprowadzają doświadczeni specjaliści: 18 264 40 00