POChP to skrótowa nazwa przewlekłej obturacyjnej choroby płuc – która może przez wiele lat przebiegać bezobjawowo. Obturacja to zwężenie tzw. światła (wewnętrznej średnicy) naczynia krwionośnego czy oskrzeli, które skutkuje znacznym zwężeniem dróg oddechowych. Powoduje to stopniowe zmniejszenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Jest to problem zdrowotny dotykający najczęściej osoby 40 roku życia, które wykazują objawy przewlekłego zapalenia oskrzeli i/lub rozedmy płuc. Choroba postępuje wraz z wiekiem pacjenta – a stan ulega pogorszeniu np. po przebytych infekcjach. Za jedną z głównych przyczyn tego schorzenia uważa się palenie tytoniu – osoby uzależnione od nikotyny to do 90% pacjentów.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc może przez wiele lat przebiegać bezobjawowo, niemniej jednak zmiany w płucach postępują i bywa, że stają się nieodwracalne. Początkowo pojawiają się drobne problemy z oddychaniem w trakcie wysiłku – czynności, które wcześniej wykonywaliśmy bezproblemowo, nagle zaczynają nas męczyć. Stopniowo pojawia się kaszel oraz odkrztuszanie wydzieliny (białej lub przezroczystej) – najczęściej dolegliwości te dokuczają choremu rano, po przebudzeniu. Kolejnym etapem jest odczuwanie duszności oraz ucisku w klatce piersiowej – nie tylko w trakcie codziennych czynności, ale również snu. Niestety zazwyczaj pogorszenie sprawności odczuwalne jest w momencie, gdy płuca uległy już silnym zmianom chorobowym i brakuje w nich połowy tzw. rezerw oddechowych.

W przypadku diagnostyki POChP, po konsultacji z lekarzem, przeprowadza się u chorego przede wszystkim rentgen płuc, dzięki któremu można rozpoznać zmiany w płucach, oraz dodatkowo spirometrię.

Spirometria to zabieg pozwalający sprawdzić tzw. pojemność życiową płuc (VC), czyli maksymalną objętość powietrza, jaką chory jest w stanie nabrać po głębokim (kilkusekundowym) wydechu, oraz szybkość wydechu (FEV1) – maksymalną objętość powietrza wydychaną w pierwszej sekundzie. Następnie przeprowadzane są obliczenia komputerowe – stosunek obu wartości do norm przewidzianych dla danej osoby w odniesieniu do jej cech osobniczych (płci, wieku, wzrostu.

Lekarz specjalista może również zalecić wykonanie pulsoksymetrii – badania za pośrednictwem czujnika zakładanego na płatek ucha, mierzącego zawartość tlenu w krwi – lub gazometrii – pomiaru poziomu stężenia tlenu oraz dwutlenku węgla w krwi tętniczej (niski poziom wskazuje na przewlekłe problemy zdrowotne).

Leczenie przewlekłego obturacyjnego zapalenia płuc obejmuje podawanie środków farmakologicznych lub (u niektórych pacjentów) zabieg chirurgiczny usunięcia chorobowo zmienionych fragmentów, tzw. pęcherzy rozedmowych, albo wycięcia fragmentu płuc – aby zmniejszyć ich rozdęcie i poprawić przepływ powietrza.

Jeśli chodzi o medykamenty – pacjentom podaje się głównie preparaty wziewne, które łagodzą objawy choroby m.in. poprzez rozszerzanie oskrzeli. Najważniejsza jest systematyczność ich stosowania oraz bezwzględne porzucenie nałogu.

Zapraszamy serdecznie do Poradni pulmonologicznej, gdzie leczeniem POChP zajmuje się wybitny specjalista – pulmonolog, dr hab. n. med. prof. UJ Jerzy Soja: 18 264 40 00