Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa to bardzo poważna dolegliwość, która polega na powstaniu skrzepliny w obrębie układu żył głębokich. Najczęściej pojawia się w obrębie kończyn (częściej dolnych niż górnych) oraz jamy brzusznej. Szacuje się, że obok zawału serca i udaru mózgu stanowi trzecie najczęściej występujące schorzenie układu krążenia w naszym kraju. Nierozpoznana bywa przyczyną śmierci. Jednym z jej powikłań jest powstanie zatoru płucnego, kiedy to skrzeplina oderwana od naczynia żylnego dostaje się do tętnicy płucnej, powodując jej zatkanie i zgon chorego.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa powstaje w wyniku:

• uszkodzenia ściany naczynia krwionośnego (zazwyczaj śródbłonka naczyniowego),
• zmian krzepliwości krwi: zwiększonego stężenia czynników pozakrzepowych i/lub zmniejszonego stężenia czynników przeciwzakrzepowych,
• zwolnienia przepływu krwi – i jej zastoju.

Tak zwane czynniki ryzyka to czynniki, które bezpośrednio zwiększają ryzyko wystąpienia choroby. Wśród nich można wymienić, m.in.:

• urazy wielonarządowe,
• złamania kości miednicy,
• złamania kości udowej,
• przebyty udar mózgu,
• choroba zatorowa u członka rodziny,
• żylaki kończyn dolnych,
• wrodzona lub nabyta trombofilia,
• sepsa (posocznica),
• niedowład albo porażenie kończyn dolnych,
• niewydolność serca,
• choroby autoimmunologiczne,
• niewydolność oddechowa,
• przewlekły ucisk na naczynia żylne,
• ostre choroby infekcyjne.

Wystąpieniu tego schorzenia sprzyjają również: zaawansowany wiek pacjenta oraz otyłość. Niebezpieczne jest również długotrwałe unieruchomienie, prowadzące do zastoju krwi w naczyniach krwionośnych.

Objawy choroby zakrzepowo-zatorowej to zazwyczaj obrzęki zlokalizowane w obrębie kończyn dolnych. Najczęściej są ulokowane w obrębie podudzia czy łydki i wiążą się z zakrzepicą żył głębokich. Noga może być wyraźnie pogrubiona, dodatkowo często występuje ból podczas chodzenia. Mogą się również pojawić objawy ogólnoustrojowe – takie jak stan podgorączkowy/gorączka.

W przypadku zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych można wyróżnić dwie postaci tej choroby:

• postać dystalną – statystycznie występuje najczęściej, obejmuje żyły strzałkowe oraz piszczelowe przednie i tylne; ma ona postać bezobjawową i samoistnie ustępuje, choć może również ulec rozprzestrzenieniu do ostrzejszej formy,
• postać proksymalną – która obejmuje żyły: biodrowe, podkolanowe, udowe i żyłę główną dolną. Ta postać choroby grozi zatorowością płucną.

Zarówno postać dystalna, jak i proksymalna wymagają szybkiej pomocy lekarskiej, często również hospitalizacji. W początkowej fazie leczenia wdraża się leczenie uciskowe – polegające na noszeniu pończochy elastycznej (zakłada się ją na dzień, zdejmuje na noc). Ma ono na celu przyspieszenie ustępowania bólu i zmniejszenie obrzęku.

Dodatkowo konieczne jest wdrożenie leczenia farmakologicznego. Pacjentowi podaje się przede wszystkim środki przeciwkrzepliwe (podawane dożylnie lub podskórnie), takie jak heparyna, dzięki czemu wyhamowane jest powiększanie istniejących zakrzepów i zablokowane tworzenie nowych. W najcięższych przypadkach konieczne może być również usunięcie skrzepu ze światła naczynia krwionośnego lub zastosowanie tzw. filtra żylnego, specjalnie skonstruowanej siateczki wszywanej do żyły głównej dolnej.

Zapraszamy serdecznie do Poradni chirurgii naczyniowej, gdzie diagnostyką i leczeniem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz zakrzepicy zajmują się doświadczeni specjaliści: 18 264 40 00