Marskość wątroby jest przewlekłą, postępującą chorobą, która charakteryzuje się powstawaniem w tym narządzie zwłóknień, które nieodwracalnie niszczą jego miąższ i strukturę. Zwłóknienia te prowadzą do upośledzenia metabolizmu, a dodatkowo zwiększają ciśnienie żylne w żyle wrotnej. W efekcie powoduje to zmniejszenie przepływu krwi przez miąższ wątrobowy, gromadzenie się płynu przesiękowego w jamie otrzewnej oraz powstawanie obrzęków w dolnej połowie ciała.

Marskość wątroby może wystąpić pod wpływem:

• chorób autoimmunologicznych,
• chorób wirusowych (wirusowego zapalenia wątroby),
• chorób metabolicznych,
• chorób krążenia (przewlekłej niewydolności),
• toksyn – w tym alkoholu, leków, substancji chemicznych,
• rozwojowi tej dolegliwości sprzyjają również niedobory żywieniowe.

Wymienione czynniki powodują początkowo powstawanie zwyrodnień, które wywołują martwicę komórek. Następnie skutkują rozrostem tkanki łącznej, która stopniowo przeważa nad komórkami wątrobowymi, a w dalszej kolejności tzw. rozrostem guzowatym.

Niestety marskość wątroby przez długi czas nie daje specyficznych objawów, w związku z czym wykrywa się ją zazwyczaj dopiero, gdy mamy do czynienia z zaawansowanym stanem schorzenia.

Do pierwszych objawów, które można zauważyć u chorego, należą:

• ubytek masy ciała związany z brakiem apetytu,
• nietolerancja pokarmowa (np. dotycząca alkoholu, potraw tłustych, pieczonych, smażonych),
• problemy z wypróżnianiem: naprzemienne biegunki i zaparcia,
• zwiększenie obwodu brzucha,
• senność, apatia,
• nudności, wzdęcia w jamie brzusznej,
• ciemniejsze zabarwienie moczu,
• zmiana zabarwienia skóry i twardówek oczu – na oliwkowe, a następnie żółte,
• bóle pod żebrami – po prawej stronie ciała,
• rumień dłoni i opuszek palców, pajączki na skórze.

W schyłkowym okresie choroby mamy do czynienia z takimi objawami jak:

• skaza krwotoczna (związana z zaburzeniem wytwarzania przez wątrobę protrombiny – czynnika krzepnięcia),
• metaboliczna śpiączka wątrobowa – efekt toksycznego uszkodzenia mózgu toksycznymi produktami przemiany materii, które nie mogły zostać zmetabolizowane przez uszkodzoną wątrobę,
• obrzęki ciała – związane z zaburzoną syntezą białek i zmniejszeniem ich stężenia w surowicy krwi.

Zdiagnozowanie marskości wątroby odbywa się wieloetapowo:

• początkowo lekarz przeprowadza z Pacjentem wywiad dotyczący dolegliwości, jakie u siebie zaobserwował,
• następnie zleca wykonanie badań laboratoryjnych i tzw. prób czynnościowych, które pozwalają na określenie wydolności tego organu,
• w kolejnym etapie ocenia wynik badań
• i w razie konieczności kieruje chorego na biopsję wątroby i badanie histopatologiczne pobranego fragmentu – proces ten umożliwia specjaliście określenie przebiegu i stopnia zaawansowania schorzenia.

Niestety skutki choroby są nieodwracalne, z tego względu jej leczenie oparte jest na zahamowaniu dalszego rozwoju (farmakologiczne) oraz wyeliminowaniu czynników potęgujących dolegliwości – np. alkoholu – i wdrożeniu odpowiedniej diety wspomagającej pracę wątroby (bogatej w odpowiednią ilość białka, niskotłuszczową, wzbogaconą o witaminy i sole mineralne).

Zapraszamy serdecznie do Poradni hepatologicznej – gdzie diagnostyką zajmuje się Pani prof. Anna Boroń-Kaczmarska: 18 264 40 00